Шатлыгым бар — өем бар, Әтием-әнием бар. Минем гармуным да бар, Гармун кадәр энем бар. Энем мине ярата, Мине күрсә — гел көлә. Еласамы? Еласа ул — Сызып кына җибәрә Гармун тавышы белән. Рөстәм Мингалим

Туган Мин әниемнән туган, Әни әбидән туган. Шулай булгач, бу өйдә Без барыбыз бертуган. Бу өй — минем туган йорт, Шушы нигездә үсәм. Туган як чишмәсенең Челтер суларын эчәм. Әйдә, танышабыз Йә, әйдә, танышабыз, Кулга-кул бирешәбез, Исемне әйтешәбез, Кул кысып…

Идәнгә зур түгәрәк сызыла. Ул — «куян балаларының оясы». Бер читтә «төлке» утыра. Балалар ояларыннан чыгып сикерәләр, уйныйлар, бииләр. Тәрбияче: «Төлке килә!» — диюгә, балалар ояларына йөгерәләр. «Төлке» аларны куа. Уен шулай дәвам итә.

Равил — әйбәт малай. Ә менә ашау мәсьәләсенә килгәндә... Хәлләр кыен, хәлләр тәмам аптыраш. — Улым, бер генә чүмеч аш салдым. Ашап куй, — ди Равилгә дәү әнисе. — Ашыйсым килми, дәү әнием, рәхмәт, — дип җавап бирә Равил, ипле…

Шүрәлесе белән үтеп кереп, Яши күңелләрдә Тукай абый! "Гали белән кәҗә", "Су анасы"н, Аңлый аны һәркем, хәтта сабый.   Татарымның затлы йөзек кашы , Юктыр беркайда да башка андый. Шуңадыр да һич тә гаҗәп түгел, Яше-карты иҗатыңны санлый.    …