Суалчан кунакка бара

Булган, ди, бер Суалчан. Яңгыр аны кунакка дәшкән. Бик озаклап җыенгач киткән бу Яңгыр янына кунакка. Бик, би-и-ик, би-и-и-и-ик озак барган, ди. Барган да барган икән. Бер дә ашыкмаган. Барып җитсә, ни күрсен: Яңгыр, моны көтә-көтә, карга әйләнгән. – Кунакка кем янына барсаң да ярый. Кар, син мине кунак ит, – дигән Суалчан. Ләкин Кар аңа ишеген ачмаган. Суалчан ач килеш үз өенә кайтып киткән. Кунакка вакытында барырга кирәк. Югыйсә, көтә-көтә, хуҗаның ашы суынып бетә.