Боткалы чүлмәк

(Бертуган Гриммнар әкияте)

Бар иде, ди, бер кыз. Ул кыз урманга җиләк җыярга барган җирдән бер карчыкны очраткан. Карчык аңа:

— Исәнме, кызый, җиләк бирче миңа,— дигән. Кыз:

— Мә, әбекәй,— дип җиләк биргән. Карчык җиләкне ашаган да кызга әйткән:

— Син миңа җиләк бирдең, мин дә сиңа бер бүләк бирим әле. М1енә сиңа чүлмәк. Син аңа:

— Бер, ике, өч.

Ботка, пеш! — дин әйткәч тә, ул бик тәмле ботка пешерә башлар. Ә инде:

— Бер, ике, өч,

Тукта, җитте ич!—дисәң, ул ботка пешерүдән туктар,— дигән. Кыз:

— Рәхмәт, әбекәй,— дип, чүлмәкне алып, әнисе янына кайтып киткән.

Әнисе ул чүлмәккә бик куанган. Мәшәкатьсез-нисез генә аш янында һәрвакыт шундый тәмле ботка булып торгач, куанмыймы соң инде!

Менә беркөнне кыз каядыр чыгып киткән булган, ә анасы, чүлмәкне каршысына куеп:

— Бер, ике, өч,

Ботка, пеш! — дигән икән, чүлмәк ботка пешерергә тотынган. Бик күп ботка пешергән. Кызның анасы ашап туйган. Ә чүлмәк ботканы пешерә дә пешерә икән.

Аны ничек туктатасың?

— Бер, ике, өч,

Тукта, җитте ич! — дип әйтергә кирәк иде дә, анасы ул сүзләрне оныткан, ә кызы өйдә юк икән. Чүлмәк пешергән дә пешергән. Инде бөтен бүлмә ботка белән тулган, инде ботка алгы бүлмәгә дә, ишек төбенә дә, урамга да ташып чыккан, ә чүлмәк пешерә дә пешерә икән. Кызның анасы, куркып, кызын эзләргә йөгереп чыккан икән дә, юлны аркылы үтә алмаган — анда кайнар ботка елга булып ага башлаган. Ярый әле, кыз үзләренең өеннән ерак китмәгән икән. Ул, урамдагы хәлләрне күреп, өенә йөгергән. Ничек кирәк алай баскыч башына мен-гән дә, ишекне ачып:

— Бер, ике, өч,

Тукта, җитте ич!—дип кычкырган.

Чүлмәк шунда ук ботка пешерүдән туктаган. Ә ул ботканы шул чаклы күп пешергән икән, авылдан шәһәргә баручыларга үзләренә ботканы ашап юл салырга туры килгән.

Тик бу эштән берәү дә зарланмаган, чөнки ботка бик тәмле булган була.

Фото: pixabay.com