Ялкау өчен ботка суынган

Җиңнәребезне сызганып, без эшкә киттек. Кашык кадәр генә көрәгенә таянып, Ялкау очрады. — Болай ашыгып кая барасыз? — дип сорады ул бездән. — Эшкә барабыз,— дидек. — Мин дә сезнең белән барыйммы, әллә ботка пешкәнне генә көтимме? — диде Ялкау. — Төш җиткәнче, ботка пешкәнче эшләп алыйк, син дә...

Җиңнәребезне сызганып, без эшкә киттек. Кашык кадәр генә көрәгенә таянып,

Ялкау очрады.

— Болай ашыгып кая барасыз? — дип сорады ул бездән.

— Эшкә барабыз,— дидек.

— Мин дә сезнең белән барыйммы, әллә ботка пешкәнне генә көтимме? —

диде Ялкау.

— Төш җиткәнче, ботка пешкәнче эшләп алыйк, син дә бездән калышма, —

дидек Ялкауга.

— Сез эшкә барып җитеп, әйләнеп кайтып та өлгермәссез, мин дә

сезнең артыгыздан куып җитәрмен, — дип, Ялкау баскан урынында

йокымсырап калды.

Эшләдек. Арыдык. Ботка ашарга дип кайттык. Көрәк кадәр зур

кашыгын күтәреп, Ялкау тагын очрады.

— Ботка суынмас борын, мин дә ашыктым, — диде Ялкау.

— Ялкау өчен ботка күптән суынган, — дип, без ботканы үзебез

генә ашап бетердек.

Идрис Туктар