Язучылар иҗаты

Кояш сүзе
Мин  Кояш.                                       
Йокыдан
мин иртә уянам,
бар җирне  яктыртам,
нур сибәм дөньяга.
Җир  шарын  җылытам,    
үләннәр  яшәртәм,
кош-кортка, Кешегә
җан  өрәм – яшәтәм!
 
Рамис
Рамис  әле  кечкенә.
Үрмәләп  тыз-быз  йөри.
Бүлмәнең  дүрт  ягында
Юктыр җитмәгән  җире.

Әнисен  бик ярата ул.
Әтисенә  шатлана.
Эштән кайтып керүгә
муенына  атлана.

Эшләгән – ашый 
Бакчага  бардык кичә...
Түтәлләр ... әллә ничә.
Бик күп анда яшелчә :
кишер, суган, кәбестә,
помидор да чөгендер –
бармаклар белән генә
санау мөмкин түгелдер.

Монда алма да үсә,             
монда чия дә үсә,
карлыганы, курасы –
бик күп җимеш буласы...
Ә  миңа соң нишләргә?
Ә миңа – су сибәргә!..