Шигырьләр

Беренче кар

Йомшак кына кар яуды,

Бөтен җирне каплады.

Ап-ак булды болыннар,

Ап-ак булды киң кырлар.

Әхмәт Ерикәй

Беренче кар

Төн буенча туктамастан, тышта ап-ак кар ява,

Капланып кырлар, болыннар, җир йөзе ап-аклана.

Нинди тиз үзгәреш бу, нинди тиз алмашыну!

Арба урынына бүген кошлар кебек чана чаба.

Күрмәссең тышта яланбаш һәм яланөс бер кеше,

Чөнки тыш салкын-суык – аннан адәмнәр саклана.

«Кыш та җитте! Нишлик, кайда барыйк?» – ди кош-корт,

Кайгыра да кайгыра, кышкы суыктан зарлана.

Зарлана кош-корт, ләкин шулвакыт бер яшь бала,

Йокысыннан уянып, тышка таба күз сала.

«Кар явадыр, кыш була!» – дип кычкыра ул яшь бала;

Үз-үзен белмәс дәрәҗәдә куана, кул чаба да шатлана.

Нәҗип Думави