Актырнак белән Назбикә. Җәүдәт Дәрзаман әкияте

Минем Актырнак исемле көчегем белән Назбикә исемле песи балам бар. Икесе дә шундый матур! Икесе дә йомгак шикелле инде менә. Бергәләшеп уйный башласак, чыдап кына тор! Өйнең асты өскә килми торып, туктау юк. Мин кайчакларда бик тиз арыйм. Актырнак белән Назбикә уйный бирә. Ничек армый торганнардыр инде. Алар өйне туздыра, мин җыештырам... Назбикә түгәрәк әйберләр белән уйнарга ярата. Уйнап хикмәтләр күрсәтә инде! Сыртын кабарта, усал итеп мырылдый ук башлый. Актырнакка да кызык бит, аның уенчыгын иснәп карыйсы килә. Тик кая ул иснәү, якын да җибәрми Назбикә. Тырнакларын батырырга гына тора. Нәкъ күрше Гөлгенә төсле инде менә. Ул да шул кеше кур чаклары белән уйнагрга ярата. Ә үзенең курчагын тотып карарга да ярамый. Иә тырный, йә тешли, йә елый ук баш лый...

Тиз дә үсә Актырнак белән Назбикә! Үсүен үсәләр дә... Үскән саен әллә нишлиләр шунда. Белмим инде, ни җит мидер. Көненә ике-өч тапкыр ызгышалар. Назбикә бигрәк тә усалланды. Әле беркөн генә Актырнакның борынын тырнап канаткан. Жәлләп куйдым мескен маэмаемны. Әти дә: «Ак тырнак инде үсте, оясында торсын», – ди.

Хәзер Актырнак тышта, Назбикә өйдә яши. Назбикә ма мык түшәктә йоклый, Актырнак – салам өстендә. Без йок ларга ятуга, Назбикә, мыр-мыр итеп, карават янына килеп җитә. Юрган асты – Актырнак оясы түгел. Монда җылы... Назбикә төне буе мырлавын гына белә. Актырнак исә ләң-ләң итеп өргәләп алырга да онытмый. Шук малайлар кереп, бак чадагы чәчәкләрне өзмәсен, диптер инде...

Хәзер мин Актырнакны ныграк яратам. Нигә икәнен үзем дә белмим...