КУЯНКАЙ ҺӘМ АНЫҢ ДУСЛАРЫ

Катнашалар:

Алып баручы

Куянкай

Карга – каракай

Чебен

Күбәләкләр

Куянкай чыга, кулында кишер салынган кәрзин. Ул, кәрзин өстенә иелеп, ашыга-кабалана, кишер ашый.

Алып баручы: Безгә бүген кунакка кем килгән? Исәнме,Куянкай! (Куянкай игътибар итми) Исәнме,Куянкай!

Куянкай: Ә... Исәнмесез,исәнмесез...(Ашавын дәвам итә)

Карга – каракай чыга.

Карга – каракай:  Исәнмесез, дусларым! Исәнмесез, Куянкай!

Куянкай: Сәлам, Карга – каракай.(Карга – каракайдан кишерен яшерә- яшерә ашавын дәвам итә.)

Карга – каракай: Син нишлисең  анда, Куянкай?

Куянкай (канәгатьсезлеген белдереп): Күрмисеңмени? Ашыйм!

Карга – каракай: Ничек? Үзең генә ашыйсың, беркемне дә сыйламыйсың?

Куянкай (Ачулы): Әйе, үзем генә ашыйм һәм беркекмне дә сыйламыйм!

Карга-каракай: Алайса, син, Куянкай, саран!

Куянкай:  Мин һич тә саран түгел! Тик кишере генә пычрак...

Карга-каракай: Куянкай! Юк, син саран! Житмәсә, шапшак! Юмаган яшелчә, җиләк-җимешне ашарга ярыймыни инде!

Куянкай : Юк! Мин саран да түгел, шапшак та түгел. Менә хәзер кишерләрне юам да барсын да сыйлыйм.

Куянкай кишер юарга чыгып китә. Су челтерәгән тавыш ишетелә.

Карга-каракай үрелеп карый.

Карга-каракай (Куянкайга): Ю, әйдә ю, Куянкай. Әйбәт итеп, щетка белән ю! Кайнаган су белән чайкарга онытма.

Бер кишер тотып, Куянкай чыга.

Куянкай : Карга-каракай, мине саран дип әйтмәсен өчен, иң беренче сине кишер белән сыйлыйм. Мин аны әйбәтләп юдым, чайкадым, чиста тастымалга сөрттем.

Карга-каракай: Рәхмәт, Куянкай. Хәзер синең саран һәм шапшак булмавыңны бөтенесе дә күрәләр!

Карга-каракай кишерне ала.

Куянкай:  Мин хәзер дусларымны да кишер белән сыйлыйм. (Китә.)

Чебен очып чыга. Очып йөри йөри дә Карга-каракайның кишеренә килеп куна.

Карга-каракай: Көш! Көш! Шапшак!

Куянкай йөгереп чыга.

Куянкай : Кем ул шапшак, минме?!

Карга-каракай: Юк, чебен ул шапшак. Көш! Көш! Пычрак аякларында әллә нинди авыртулар йөртә!

Карга-каракай белән Куянкай куллары белән чебенне куалар.

Чебен очып китә.

Карга-каракай, Куянкай (Күбәләкләрдән сорыйлар): Очып киттеме? Бер җирдә дә чебен юкмы?

Күбәләкләр баш кага: Юк-юк

Куянкай: Китер монда кишереңне, Карга-каракай, тагын бер кат юып бирәм.

Куянкай кишерне алып китә.

Карга-каракай: Дуслар, әгәрр дә кишергә, я булмаса алмага, я башка ашый торган әйберга чебен кунса, аларны, һичшиксез, юарга кирәк.

Куянкай (кишерне тотып әйләнеп кера, Карга-каракайга кишерен бирә):  Мә ал!

Кишер идәнга төшеп китә.

Карга-каракай, Куянкай бергә: Төшеп китте!

Алып баручы: Җиргә!

Куянкай : Хәзер мин аны алам...

Куянкай кишерне ала. Тагын юарга чыгып китә. Шунда ук юган тавыш ишетелә.

Куянкай (пәрдә артыннан): Менә бу кишер! Өченче тапкыр юам бит инде мин аны!

Карга-каракай:  Кирәк булса, йөз тапкыр да юарбыз, а пычракны ашамыйбыз. Бер тапкыр авырганчы, йөз тапкыр юып ашавың хәерле. Дөресме, дуслар?

Куянкай чыга, кулында кишер.

Куянкай : Мә, Карга-каракай, чебен югында, я булмаса кабат төшереп җибәргәнче тизрәк аша.

Карга-каракай: Рәхмәт. Хәзер инде төшереп җибәрмим. Әлегә ашамый торам, минем кулым юмаган.

Куянкай : Дөрес, Карга-каракай, кулларны ашар алдыннан юарга кирәк.

Куянкай (кәрзинга салынган кишерләр бирә):  Афәрин! Рәхим итеп сыйланыгыз, дуслар! Мин саран түгел. Кишерләр юылган. Ашагыз рәхәтләнеп!

Алып баручы: Бик зур рәхмәт, Куянкай ! Әлбәттә, син саран түгел!

Куянкай (боек кына): Һәм шапшак та түгел...

Алып баручы:  Һәм шапшак та түгел. Ә син нәрсә болай моңсуландың әле?

Куянкай :Менә бит... бөтенегезне сыйладым, ә үземә бер ни дә калмады.

Карга-каракай:  Куянкай, мин бүлешәм синең белән.

Куянкай : Рәхмәт, Карга-каракай, син бик әйбәт...

Алып баручы:  Дуслар, бездә кишерләр күп, ә Куянкайда берәү дә юк. Әйдәгез, Куянкайга кишер бирик. (Ясалма кишерне Куянкайга бирә.)

Куянкай (шатланып): Рәхмәт! Сез бөтенегез дә шундый әйбәтләр, берегез дә саран түгел. Моның өчен сезгә рәхмәт.

ДУСЛАР ТУРЫНДА ҖЫР

Фатыхова Гүзәлия Галимҗан кызы, Казан, 188 балалар бакчасының татар теле тәрбиячесе.