«Каурый, каз өмәсе»

Җиһаз: «Каз» йолкыр өчен тазлар, тастымаллар, бию өчен каурыйлар, утыргычлар, өстәл, самавыр, микрофон, компьютер.

Бәйрәм барышы: Авыл өе күренеше. Көй яңгырый. Залга әбиләр  керә. “Каз канаты” җыры астында әбиләр җырлый-җырлый керәләр һәм урыннарга утыралар ( каз йолку башлана).

Әби: Әссәләмүгаләйкем, исән-сау килеп җиттегезме ахирәтләрем?  Менә мин сезгә эш әзерләп куйдым бит әле. Килгәнегез өчен биик зур рәхмәт! Өмәбезне башлап җибәрик, җайлап утырыгыз!

Роза апа: Кызым, кызым, кер әле.

Рината: Әйе, әбекәем. Ни булды?

Роза апа: Без кечкенә чагында каз өмәсе көнне балаларны каурый өмәсенә җыялар иде. И-и, кызык була иде безгә! Менә шул чакларны искә алып, мин сезне уенлы, җырлы, күңелле каурый өмәсенә чакырырга булдым. Әби – бабайларның гореф-гадәтләрен белү һәркайсыбызга фарыз эш ул! Мин өмәгә оланнарны да чакырдым, алар хәзер килеп җитәрләр. Күренмиләрме соң үзләре? (Тәрәзәдән карый.) Киләләр түгелме соң.  Бәракалла,  киләләр!

Рината: Чыгып каршы алыйк үзләрен. Әйдәгез, әйдә, керегез! Исән–сау гына килдегезме?

Ләйлә апа:  Исән-сау җыелыштыгызмы, оланнар?

        Сөбханалла – машалла, берегездән – берегез матур икән!

    Менә сезгә әрҗә белән каурыйлар, сыдырылган йонны бу кәрзингә җыярсыз – мендәрне бик шәп кабарта ул каурый йоны. Соңыннан сыдырылган каурыйларны су буена чәчәрсез, бәбкәләрнең күп булуын теләп ятарлар алар.

 Балалар: Ярар, әби, ярар.

Тимур:    Дусларым, канат сыдырасыбыз бар бит әле.

                 Әйдәгез әле, кем остарак, сыдырыр икән?

Гөлнәфис апа: Безнең халыкта «Эшләгәндә йөрәгең җилкенсен, ашагында колагың селкенсен» дигән мәкаль бар. Әйдәгез әле, җилкенеп эшләп алыйк. Кем сыдыра белми, миңа карагыз. Менә шулай эшлиләр.

Әби (оныгына): Кызым, син балаларны уйнат, җырлат, күңелле итеп эшләсеннәр. Мин сезгә коймак камырын яңартам, сезнең эшегез бетүгә әзер булсын. (Чыга)

Бию:  “Каз канаты”

Роза апа:  Ай-һай, сез биергә  бик оста икәнсез! Биеп, көлешеп эш беткәнен дә сизми калдык! Ә эш беткәч, уйнарга да ярый.

Гөлнәфис апа:Ай-һай, күп монда каурый, әбинең казлары бик күп булган, ахры.

Ләйлә: Әйе, безнең әбинең әфсене бар, диләр күршеләр, ел да егермешәр бәбкә үстерә ул.

Доминик:   Аларны үстерергә без дә булыштык шул:

                Тилгән, тилгән,

                Бәбкә алырга килгән,

                Бер аягы тимердән,

                Бер аягы камырдан, көш-көш!

                дип тилгәннәрдән сакладык.

Ләйлә апа: Күз курка, кул эшли, дигән мәкаль дөрес икән. Каурыйлар бигрәк күп, ничекләр бетерербез дип курыккан идек, менә бит эшебез тәгәрәп бара.

Малайлар: әйдәгез,уйнап алыйк!

Балалар: әйдәгез,әйдәгез.

УЕН: “Яшерәм яулык”

Кулъяулыгым яшел, яшел,

Яшел чирәм астында.

Сиздермичә ташлап китәм

Бер иптәшем артына.

Роза апа: Күмәк эштә һәркем сынала аз сөйлә, күп эшлә. Шулай да гел сөйләшмичә дә күңелле түгел бит, балалар. Әйдәгез, оныкларга табышмакларга әйтик әле.

Әбиләр: әйдәгеез!

Гөлнәфис апа: Суда йөзә, бик күп илләрне гизә. Ул нәрсә?         

Балалар:     Каз, үрдәк.

Ләйлә апа: Соскы борын – бакылдык,

              Күп сөйләшә - такылдык.

Балалар:      Үрдәк.

Роза апа:Башы тарак, койрыгы урак,

                    Кычкыртып быргысын уята барысын.

Балалар: Әтәч.

Әбиләр: булдырдыгыз,балалар!

Әйдәгез бергәләп җыр  җырлар алабыз!

Җыр “Алтын көз”

Роза апа:Бии-уйный сылу кызлар,

               Чыңлый чулпы төймәсе.

               Борынгыдан килгән йола-

               Татарның каз өмәсе.

Гөлнәфис апа:Каз канаты каурый – каурый

                Коймак майларга ярый.

                Уйнамагач та көлмәгәч,

                Бу дөнья нигә ярый?

Балалар: кызлар, әйдәгез, уйнап алабыз.

Уен “Чума үрдәк, чума каз” (т.х.у.)

 Әби: Коймагым да пеште. Әйдәгез, балалар, каз майларына манып коймак ашыйк, чәй эчик әле. 

Алып баручы:Менә шулай каз өмәсен

Татарда үткәргәннәр.

Ә яшь кызлар күңел биреп

Бу эшкә өйрәнгәннәр.    

Татарстан  Республикасы Нурлат шәhәре, 13 нче номерлы “Талым” балалар бакчасы” мәктәпкәчә белем бирү муниципаль бюджет учреждениесе тәрбиячесе Бикташева Ландыш Сәлихҗан кызы.