Көзге бакчада

Җәйге яңгырлар яуганда, Уңыш мул булып уңа.

Яшелчәләр тәмле була,
Үссә интекми суга.

Әйдә, киттек бакчага,
Алма өзеп ашарга.
Грушалар да җитешкән,
Чөнки бездә көз җиткән.

Слива эленеп тора,
“Монда, кил!”,- дип чакыра.
Иренмә, үрелеп ал,
Кәрҗинеңә өзеп сал.

Фирдәүсә Бикмәтова
26.09.2022