Күңелле итеп авырсын

Авырып ятучы әбисе янында оныгы бертуктаусыз тегесен-монысын сөйләнә икән. Апасы аңа: — Әбине борчыма! Нәрсә тәтелдисең анда бертуктаусыз! — дип кычкырган. Тегесе моңа бик үпкәләп мышкылдый башлаган: — Син беләсеңме соң! Мин бит әбиемә авырырга күңеллерәк булсын дип сөйләшәм...

Авырып ятучы әбисе янында оныгы бертуктаусыз тегесен-монысын сөйләнә икән. Апасы аңа:

— Әбине борчыма! Нәрсә тәтелдисең анда бертуктаусыз! — дип кычкырган.

Тегесе моңа бик үпкәләп мышкылдый башлаган:

— Син беләсеңме соң! Мин бит әбиемә авырырга күңеллерәк булсын дип сөйләшәм...