Хыяллар илендә йөзүче Бертик

Альберт Эйнштейн бала чагында бик тыныч, уйчан, хыялый бала була, әти-әниссенә бер мәшәкать тә китерми. Ләкин ирле-хатынлы Эйнштейннар барыбер бик борчылалар: нәни Бертик (алар улларын, яратып, шулай атыйлар) бер дә сөйләшергә ашыкмый. Яшьтәшләре рәхәтләнеп җөмләләр төзегәндә, ул аерым иҗекләрне генә әйтә ала. Айлар, хәтта еллар үтә, ә малайның теле ачылмый.

Эйнштейннарда эшләүче хезмәтче хатын малайны, көлеп, җүләркәй дип атый. Шулвакыт Альбертның әнисе: «Юк, ул җүләр түгел, ул нормаль бала, хәтта сәләтле дә, сез әле аның ачышлары турында ишетерсез!» – ди. Альберт Эйнштейнның истәлекләрендә үзенең иң авыр вакытларда әнисенең шул сүзләрен искә төшерүе хакында язылган.

Ә беркөнне кичке ашны ашап утырганда, авызыннан моңарчы бер җөмлә дә чыгармаган 4 яшьлек Альберт: «Аш бигрәк кайнар», – дип әйтеп куя. Әти-әнисе гаҗәпкә кала: уллары сөйләшә белә икән бит! «Улым, ә моңарчы син ни өчен бер сүз дә әйтмәдең соң?» дигән сорауга Бертик: «Чөнки моңарчы аш һәрвакыт нормаль иде», – дип җавап бирә.

Гимназиягә укырга кергәч тә, Альберт зур уңышлар күрсәтми. Укытучылар бертавыштан аны сәләтсез укучы дип атый. Ә малай инде ул вакытта ук фәнни-популяр әдәбият, физика, математика турындагы китаплар укый. Һәм 17 яшендә Миланның Федераль технология институтына укырга керә. Институтта егеткә өр-яңа дөнья: фән, ирекле фикерләү, яңа ачышлар һәм казанышлар дөньясы ачыла!

Фотода: фотографка, көлеп, телен күрсәткән бөек физик-теоретик, Нобель премиясе лауреаты Альберт Эйнштейн дуслары белән. Бу фото галимнең иң яраткан фоторәсеме була.

Гөлнара Хәйдәрова