«Нәрсә ул бәхет?»

Катнашалар:

Песи, Кәҗә, Сарык, Аю һәм ике аю баласы, Карга, Кыз .

Беренче күренеш. Болын. Болында песи баласы уйный, күбәләк очып йөри.

Песи: Нинди рәхәт болында! Сикерәм, уйныйм, көләм! (егыла)

Күбәләк: (песи янына очып килә, бик борчыла) Ай-яй-яй. Мескен песи!

Песи: (елый) Ой, нишләдем мин, нишләдем? Минем аягым!

Күбәләк: Нинди зур бәхетсезлек, нинди бәхетсезлек!

Песи: Бәхетсезлекнең нәрсә икәнен белдем мин, ә менә нәрсә ул бәхет?

Күбәләк: Белмим?! (күбәләк очып китә)

Песи: Бәхет ул нинди? Кечкенәме, зурмы? Бәлки ул җылыдыр, яктыдыр? Сарык апа янына барыйм әле. Бәлки ул беләдер: нәрсә ул бәхет?

Икенче күренеш. Песи сарык янына китә. Сарык җырлый, җырлый оекбаш бәйләп утыра.

Сарык: Шәл бәйләдем. Шәл бәйләдем.

             Шәлем түгәрәк түгел шул.

             Шәлем түгәрәк түгел.

Песи: Исәнмесез, сарык апа! Хәлләрегез ничек?

Сарык: Бик әйбәт. Менә оекбаш бәйлим.

Песи: Сарык апа, ә сездә бәхет бармы?

Сарык: Хәзер эзләп карыйм. (Сарык сандык янына килә) Сандыгымны ачыйм әле. Монда җылы оекбашлар, җылы шәл, шарф бар.

Песи: Ә бәхет юкмыни?

Сарык: Юк.

Песи: Эх! Сарык апада бәхет юк. (Уйланып тора) Кәҗә апада юк микән? Барып килим әле. (песи кәҗә янына китә. Кәҗә бакчада яшелчәләргә су сибеп йөри)

Песи: Исәнмесез, кәҗә апа! Сездә бәхет юкмы?

Кәҗә: Белмим шул. Хәзер карыйм.(Өеннән кәрзин алып чыга. Кәрзиндә май, каймак, сөт) (Берәм-берәм алып песигә күрсәтә) Менә май, каймак, сөт бар. Бәлки шулар бәхеттер?

Песи: Юк, мин алай дип уйламыйм.(кәефсезләнә) Болында бәхет юк. Сездә бәхет юк. Кая барыйм?

(сарык белән кәҗә бу сүзләрне ишетеп песи янына йөгереп киләләр)

Сарык белән кәҗә бергә:Без дә барабыз синең белән бәхет эзләргә!

Песи: Кая барыйк?

Сарык белән кәҗә: Әйдәгез урманга барыйк! (урманга китәләр)

Өченче күренеш . Урман. Куркыныч көй яңгырый, караңгы.

Сарык: Ай-яй! Караңгы монда!

Кәҗә: Куркыныч!

Карга очып килеп чыга.

Карга: Карр-карр!

Песи, сарык, кәҗә: кем бар монда?

Карга: Бу мин – карга.

Песи:Хөрмәтле зирәк карга! Сез беләсезме, бәхетне кайдан табарга?

Карга: Беләм. Урмандагы карт агач төбендә, челтерәп аккан чишмә буенда, юллар беткән җирдә! Шунда булыр бәхетегез дә! (карга очып китә)

Сарык: ашыгырга кирәк!

Песи: Тизрәк бәхет артыннан!

(Аланда агач төбендә аю гармун уйный, ике аю баласы бииләр. Песи, сарык, кәҗә килгәч, аю балалары алардан куркып, агач артына качалар.)

Аю: (сикереп тора һәм ачулы тавыш белән) Кем минем урманымда йөри?

Оныкларымны кем куркыта?

Песи: Орышма безне аю бабакай! Без бәхет эзлибез!

Аю: Бәхет- ул бик яхшы!

Сарык: Аю бабакай, безгә юллар беткән җирне күрсәт әле!

Песи: Безгә кая барырга?

Аю: Туп-туры барыгыз! Беркая да борылмагыз!(аю агачлар арасына кереп китә)

Песи: Әйдәгез, дуслар, тизрәк!

Дүртенче күренеш. Шул ук урман.Агач төбендә кыз елап утыра.

Песи: Синме без эзләгән бәхет?

Айсылу: Юк, мин - Айсылу!

Песи: Ә нигә син елыйсың?

Айсылу: Мин адаштым, туңдым. Минем ашыйсым, өйгә кайтасым килә.

Кәҗә: Мә, җылы сөт эч! (кызга сөт бирә)(Кыз сөтне эчеп куя)

Сарык: Мә, җылы шәл ябын! (кызга җылы шәл бирә)

Песи: Әйдә, без сине өеңә озатып куябыз!

Айсылу: Рәхмәт!

(Күңелле көй уйный башлый. Дуслар Айсылуны өенә озатып куялар.)

Бишенче күренеш. Авыл.

Айсылу: Менә бу минем өем.Мин бик шат.Кара урманда сезне очратуым – нинди зур бәхет!

Сарык: (Бик гаҗәпләнә)Нәрсә диде ул?

Кәҗә: Бәхет?

Песи: Нәрсә соң ул бәхет? (Уйлана) ӘӘӘ. Мин аңладым! Бәхет – ул- бөтен кешегә яхшы булганда!

Кәҗә: Кәҗәдә тәмле сөт, куе каймак булганда!

Сарык: Сарыкта җылы оекбаш, шәл булганда!

Айсылу: Кечкенә кызларның җылы өйләре булганда!

Бергә: Бәхет – ул дуслар бер-берсенә булышканда!

                 Күңелле көй яңгырый. Театр тәмам.

                                                                 Автор: Казан шәһәре Киров районы 134 нче   балалар бакчасының беренче категорияле тәрбиячесе  Хаҗиева Алинә Рушан кызы.             

                                                               Театр  Е.Г. Карганованың «Как Ослик счастье искал» әкиятенә нигезләнеп язылды.