Кечкенә Ринат

Ринатның әнисе китапханәче булып эшли. Еш кына әнисе белән кечкенә Ринат та китапханәгә бара. Ул анда китаплар карый. Әнисе аңа әкиятләр укый. Әкият тыңларга бик ярата шул малай. — Үскәч, дәү булгач, мин дә сиңа укырмын, әнием, яме, ул чакта син тыңлап кына утырырсың! — ди. — Ярар, улым, — ди әнисе, улының маңгаеннан үбеп. Ринат янә китаплар карый башлый. Бер дә ертмый ул аларны. Бу хакта — китапны ертырга ярамаганны — дусларына да әйтә.

— Китапны ертмагыз! — ди. Кайберәүләр кебек түгел шул ул, кечкенә булса да, китапны ертырга ярамаганын, синнән соң башкаларның да аны укыйсын белә ул.