Елак әтәч

(Рабит Батулла әкияте)

Бер әтәч очрады миңа бүген. Акырыплар елап утырган көне.

— Нигә елыйсың, әтәчкәй? — дип сорадым. Әтәч томшыгын ачып күрсәтте. Тешләре коелып беткән икән мескеннең.

Әтәч һаман елый:

— И-и-и, томшыгым авырта-а. Йоклый алмыйм. Ашый алмыйм. Чукый алмыйм.

— Кем койды соң синең тешләреңне, әтәчкәй? — дим.

— Конфет күп ашадым. Шоколад яратам мин. Менә хәзер ашый алмыйм, йоклый алмыйм, чукый алмыйм, томшыгым сызлый-и-и-и, — дип елый әтәч.

Син бит әтәч түгел, улым, елама. Ату тавыклар көләр үзеңнән. Әнә әтәчкәйдән бөтен тавыклар көлә икән хәзер.

— Елак-елак, елтын колак,

Карама таяк, карт әтәч.

Гарьлек, хурлык,

Бер түбәтәй орлык! —

дип җыр чыгарганнар тавыклар әтәч турында.

Син бит әтәч түгел, конфет күп ашама, шоколад сорама. Ату елак әтәч сыман тешсез калырсың, аннары йоклый алмассың.

Фото: pixabay.com